مدح امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
کیست علی؟ کیست کیست؟ سرّ مگوی خدا آن‌که هیاهوی اوست، معنی هـوی خدا دست و زبان گوش و چشم روی نکوی خدا داشته شصت و سه سال، دیده به سوی خدا نـور به او مـتکی، خلق به او زنده بود عـالـم و آدم نـبـود، او به خـدا بنـده بود ارض و سماوات را در همگان یک علی‌ست هم به مکان یک علی، هم به زمان یک علی‌ست هم به جهان یک علی، هم به جنان یک علی‌ست بلکه خداوند را در دو جهان یک علی‌ست قادر منان یکی‌ست، خالق داور یکی‌ست بعد خداوندگار، احمد و حیدر یکی‌ست حاصل لوح و قـلم، نام عـلی بود و بود نقـش وجود و عدم، نام علی بود و بود بعـد خـدا دم به دم، نام عـلی بود و بود ذکـر خـداونـد هم نـام عـلـی بود و بـود مدح عـلـی هم هـمان مـدح محـمّـد بـوَد احـمـد حـیـدر بـود حــیـدر احـمـد بُــوَد عـلی به نص صریح، نفـس پیـمـبر بود عــلـی کـنـار نـبـی، سـاقـی کـوثـر بـود عـلـی تـمـام نـمـاز، نه بـلـکه برتـر بود نـماز بـی‌مـهـر او، یـقـین که ابـتر بـود عبد مؤید علی‌ست، جمال سرمد علی‌ست نه، جان پیغمبر است، تمام احمد علی‌ست این دو ز صبح ازل، کنار هم زیـستـند جـدا ز هـم تـا ابـد، نـبـوده و نـیـسـتـنـد خـدای داند فـقـط که بـوده و کـیـسـتـنـد که بوده و کیستند؟ چه بوده و چیـستند؟ دو ناشناس وجود دو نور غیب و شهود به هر دو از حق سلام به هر دو از ما درود علی‌ست آقای من، علی‌ست مولای من علی‌ست دنیای من علی‌ست عقبای من جحـیم با مهر اوست، جنت اعـلای من اگر رَوَم در بهشت، سوای او، وای من مُـرده بُـدم با دمـی زنـده شـدم از دمش »میثمم» و می‌دهـم جان به ره میثـمش |